Even pauze...

Ik was er even tussenuit met mijn blog, Instagram en Facebook. Ik wist even niet meer hoe het moest. Voor mijn kleine pauze vond ik het leuk om positieve, motiverende berichtjes te plaatsen. Voor mezelf had ik bedacht dat ik 1x per 3 weken een blog zou plaatsen en op Instagram of Facebook iets zou posten als ik daar zin in had. Maar opeens voelde ik druk. Ik mocht nl. van mijn vriendin een boek lenen over bloggen. Een erg leuk boek vol goede ideeën. Daarin las ik dat je toch echt wel elke week een blog zou moeten schrijven om je lezers vast te houden. Ook met tips hoe je verhaal op te zetten, wat je wel en juist niet zou moeten doen. Oké, ik blog dus zoals het niet zou moeten... Ook had ik een heel mooi tijdschrift gekocht, de #Grammie: "hoe te instagrammen"! Opgezet door een vrolijke, vlotte dame. Door de frisse opmaak en de prachtige foto’s van grote instagrammers begon ik heel geïnspireerd te lezen. Maar toch voelde ik me een beetje voor de gek gehouden. Het was allemaal wel heel rooskleurig met veel zon, frisse kleuren, lachende mensen. Hebben zij dan nooit een off-day? Er staat in dat het belangrijk is om zeker om de dag, liefst elke dag, iets te posten op Instagram. Het beste tijdstip is op het einde van de middag, want dan zijn de meeste mensen online. Dan kunnen je volgers je niet vergeten en door de likes krijg je nog meer volgers, dus bereik je een groter publiek. En toen wist ik het even niet meer.

Aan de ene kant trapte ik er in, al die mooie plaatjes, wat is het leven toch één vrolijke boel. Maar aan de andere kant merkte ik dat ik me hierdoor toch weer onzeker liet maken en wat een volgers hebben zij allemaal! Ik had de laatste paar weken best een volle agenda, daar kan ik niet goed tegen, maar soms heb je even zo’n periode. Er kwam ook niets in me op om tussendoor iets te posten. Toch voelde ik stiekem een beetje de druk om wel van mij te laten horen, want dat zou moeten, heb ik nl. zelf allemaal gelezen! Nu heb ik weer de lege vlakken in mijn agenda terug, rust in mijn hoofd en weet ik ook weer dat ik juist daarom blog. Om je te laten zien dat je vooral moet doen waar jij je goed bij voelt. Ik had even geen zin om te bloggen, instagrammen of facebooken. Ik moest mijn energie in andere bezigheden steken, wat echt nodig was. En weet je... ik heb niet veel gemist en er is niets ergs gebeurd omdat ik laat ben met mijn blog! Toch wel weer geruststellend. Het zal inderdaad zo werken dat als je veel van jezelf laat horen, de mensen wachten op wat je vandaag weer te vertellen hebt. Ik volg ook een aantal personen die elke dag posten en wat ik ook echt leuk vind. Maar ik kan niet zomaar even iets posten, ik moet er wel achter staan en het gevoel hebben dat het er iets toe doet. Dat kan 2x per week zijn of 2x per maand, ‘s ochtends (fout tijdstip) of laat op de avond. En nee, dan heb ik niet veel volgers, maar ik hoop dat degene die het nodig heeft of er blij van wordt mijn berichtje op dat moment leest. Ik ben er alleen nog steeds niet achter of dat nu echt mijn standpunt is of dat ik eigenlijk toch een beetje lui ben... X Manon.