Lummelen...

Zucht... straks even zitten hoor! Maar eerst nog onderbroeken strijken, opruimen, betaling doen etc.

En ja hoor, voor je het weet is het tijd om de kinderen uit school te halen en het eten te koken.

Morgen ga ik echt even tijd maken!

Helaas, de volgende dag liggen er weer 10 taken op je te wachten. Slecht nieuws voor degene die zich dit nog niet heeft gerealiseerd: die taken blijven je je hele leven achtervolgen.

Waarom is het voor ons zo moeilijk een dagdeel in de agenda te blokken en die open te houden voor spontane tijd?

Mensen zijn geneigd continu in de toekomst te leven, te doelgericht, voelen zich verplicht sociale contacten te onderhouden. Ook willen we het zo graag goed doen in de ogen van anderen. Maar jee, wat is dat vermoeiend...

Maak ruimte voor jezelf! Je lichaam en je brein hebben deze mini vakanties zo hard nodig!

Verjaardagen of afspraken waar je je verplicht toe voelt kun je rustig afzeggen met de mededeling dat je een afspraakje met jezelf hebt.

Je hoeft geen excuses te verzinnen, wees eerlijk! De meeste mensen zullen dit begrijpen en respecteren. Begrijpen zij het niet, geeft dit je misschien een vervelend gevoel, maar bedenk dat jij jouw leven invult op die manier waar jij gelukkig van wordt.

Gebruik die tijd om evt. je hobby weer op te pakken, te lummelen (niets doen!), een film te kijken, een boek te lezen, massage te nemen, buiten te zijn etc.

Heb je geen idee wat te doen? Bedenk waar je als kind blij van werd voordat het dagelijks leven zich ermee bemoeide en je het door drukte en moeheid vergeten bent.

Werk je veel, zijn de kinderen continu om je heen? Probeer dan van kleine rust momenten te genieten. Drink je koffie zonder op je mobiel te kijken, fiets op weg naar een afspraak een rondje om, blijf even langer op het toilet zitten met je ogen gesloten en let op je ademhaling (tenzij je in de stank van de collega voor je zit).

Wanneer mijn dochter aan het kleuren was ging ik de kleurpotloden slijpen, voor de hersenen zo ontspannend. Lego vond ik ook zo verslavend, totdat mijn zoon begon te huilen omdat hij de toren zelf in elkaar wilde zetten. Ach ja, ieder zijn gebreken...

Ik hou van tekenen, schilderen, lezen, buiten zijn, met vriendinnen op stap. Deze ruimte voor mijzelf heb ik echt nodig. Ik heb moeten leren om hier tijd aan te besteden. En wat voel ik mij daarna beter! Het verfrist me en ik kan er met nieuwe energie weer even tegenaan, zelfs als mijn lieve puberzoon thuis komt uit school en zich gedraagt alsof hij de koning is.

Jammer, mijn huishouden is niet perfect, maar ik heb liever dat mijn kinderen mij later herinneren als een relaxte moeder (er komt heus wel eens een vleugje heks naar boven, daarover later een keer meer), dan een gestreste moeder met een glanzende keukenvloer. Is nog gevaarlijk ook, zo'n gladde vloer...

X Manon.